Stacja kolejowa Bytomiu - Główny dworzec kolejowy Bytomia, położony przy placu Wolskiego.
Historia[]
Obecny budynek dworca stanął w miejscu dawnej bytomskiej stacji wybudowanej w 1868. Stary dworzec powstał wraz z linią Tarnowskie Góry – Katowice – Czechowice-Dziedzice. Po I wojnie światowej nastąpił podział Śląska, w wyniku czego stacja w Bytomiu zyskała na znaczeniu. W latach 1929-1930 wyburzono dwa najstarsze budynki pochodzące z 1872 i 1900, a następnie wzniesiono nowy dworzec z halą peronową przykrywającą większość krawędzi, dwie podłużne dwutorowe hale w miejscu dawnej parowozowni wachlarzowej z 1872 oraz przeładownię towarów z wagonów wąskotorowych na normalnotorowe. Perony 2, 3 i 4 obsługiwały kursy niemieckie, natomiast peron 1. kursował do Polski. Stąd też wzięła się jego potoczna nazwa „peron polski”.
Od 1936 do 1939 w Bytomiu kończył swój bieg jeden z najszybszych pociągów ówczesnych Niemiec – tzw. „Latający Ślązak”. Był to trójwagonowy zespół motorowy kursujący pomiędzy Berlinem a Bytomiem. Pokonywał on tę trasę ze średnią prędkością 128 km/h (maksymalnie pociąg osiągał 160 km/h). Umożliwiało to przedostanie się z jednego końca trasy na drugi w ciągu zaledwie 4 godzin i 25 minut.
Budynek[]
Budynek utrzymany jest w stylu modernizmu. Elewacja była kilkakrotnie przebudowywana. Pierwotnie wykonana była z cegły klinkierowej. Charakterystyczna wieża była ozdobiona sporych rozmiarów zegarem i zwieńczona typowym dla tego stylu masztem flagowym. Po przebudowie elewację otynkowano i obłożono błękitnymi płytami, unowocześniając wygląd stacji, natomiast z wieży zdemontowano maszt i wymieniono zegar. Podczas ostatniej zmiany elewacji zdjęto ww. płyty i odsłonięto w niektórych miejscach cegłę klinkierową.
Budynek połączony jest z peronami dwoma bezkolizyjnymi przejściami podziemnymi. Trzy perony pasażerskie dworca w Bytomiu to perony wysokie. Jedynymi peronami niskimi są peron nr 2 oraz peron służbowy położony pomiędzy peronami 3 i 4, który jest niedostępny dla pasażerów. Wykorzystywany jest do rozładowywania bagaży.
W 1929, wraz z budynkiem dworca, wybudowano halę peronową nad peronami 2, 3 i 4, o wymiarach 39,5 m na 140 m. Jej konstrukcję stanowią trójprzegubowe ramy stalowe typu „de Dion”, zamknięte dwuspadowo, zbudowane z blachownic. Natomiast peron 1 przykryty jest wiatą. W Polsce istnieją tylko 4 dworce posiadające hale peronowe.
W 2010 zamknięto kasę biletową ówczesnego PKP Przewozy Regionalne, natomiast kasa PKP Intercity była otwarta do 10 października 2012r. Obecnie bilety kupowane są w pociągu bez dodatkowych opłat.
Przy stacji mieści się dworzec autobusowy obsługujący całą konurbację katowicką. W pobliżu zlokalizowany jest także dworzec tramwajowy.
Kategoria:Komunikacja Miejska]]